Het haalde dagbladen (o.a. PZC en de Volkskrant, niet-abonnees zie ook hier) en ook Relevant juli 2015: de strijd tussen Cobi Geluk, die wou sterven, en het verpleeghuis Ter Reede, deel van WVO Zorg, dat het niet toestond. 'We besloten de zorgovereenkomst op te zeggen en haar mee naar huis te nemen. Vervolgens werden we bij de directie geroepen en kregen te horen: "Hier geen euthanasie en we laten naar niet gaan." De directie probeerde haar euthanasie dus te beletten.
Het kostte twee rechtszittingen voordat ze haar wens mocht uitvoeren. Uit die zittingen bleek dat het opzeggen van de zorgovereenkomst wettig was en dat Cobi Geluk wilsbekwaam was. Beide rechters (eerst Middelburg, daarna Utrecht) oordeelden ten gunste van haar en het verzoek in Utrecht om de uitspraak van die in Middelburg te schorsen werd afgewezen.
'De rechter zei afsluitend tegen de directie: "Ik ga ervan uit dat u de wens van mevrouw respecteert. Dat is het laatste dat u voor haar kan betekenen. Ik hoop dat u niet weer iets verzint om het tegen te houden." Tot het laatst zei mijn moeder: "Het is mijn leven, of niet soms?"
Op 22 april heeft ze vastberaden het dodelijke drankje opgedronken.'
Ze had het geluk (bij een ongeluk) dat haar zoon Hans Geluk haar ondersteunde. Het is raden naar de motieven van die directie. Als ze religieus zijn, dan blijkt dat niet uit hun website.
Steun is dus nog steeds aan te raden. Wonen bij Ter Reede is af te raden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten