maandag 3 december 2012

Woorden schrappen

Vandaag telefoon van de redactie van Relevant, want we zouden het stuk nog eens doornemen om te kijken of we het gat van 1000 woorden tussen mijn laatste versie (zie voorgaand bericht) en de gewenste lengte van Relevant konden dichten. Want die versie van mij, hoe uitgebeend ook, bleef toch te lang. Terugtrekken vond ik bij nader inzien toch niet zo'n fijn idee.
En dan houd ik toch graag de regie een beetje in handen, dus stuurde ik zelf een versie van 1649 woorden. We zijn er uitgekomen.
Als alles goed gaat, verschijnt het nummer van Relevant met het artikel in januari. Een uitgebreidere versie plaats ik in dit blog en daarnaar wordt in het artikel verwezen.


vrijdag 30 november 2012

Artikel voor Relevant

Afgelopen tijd bezig geweest met een artikel voor Relevant, zie ook bericht 6-11-2012. De redactie wil het graag hebben, maar vond mijn versie te lang. Ik ontving een ingekorte versie, die me niet helemaal beviel.
Vandaag heb ik een nieuwe versie ingeleverd, van 2600 woorden.
Als Relevant die niet wil, plaats ik hem hier, of ik stuur hem naar het bulletin van Stichting De Einder.

dinsdag 13 november 2012

Levensteken na de dood

Een vondst op internet: een interview met humanistische uitvaartbegeleiders - waaronder mijn moeder. Ik hoor haar stem, iets lichter dan ik me (nu al) herinner.
Het is moeder helemaal: die zorgvuldige, langzame volzinnen, en ze weet waarover ze het heeft.
Nog zo'n vondst: een reactie van haar op een blog van Wim Moerenhout, 24 april 2008:
Ik zag je in het journaal en ik vraag me af of je een neef van me bent Ik ben de jongste dochter van Anton Klomp en als je mijn neef bent,dan zou je de zoon zijn van mijn tante Marie (Klomp. Die neef had altijd al iets met gedichten, dus je bent het vast!
Groet!  '

Ik herinner me dat ze het erover had. Ja, ze had gelijk.

Nog een keer as uitstrooien

Vorige keer was broer Peter er niet bij: hij had zijn enkel gebroken bij het uitdoen van zijn schaatsen. We hadden wat as voor hem bewaard. Op 13 oktober (ja, dit bericht is wat laat) gingen we andermaal naar Bergen aan Zee, net als op 11 februari. (Maar nu zonder zus, want die kon niet.)


... en daar ging moeder voor de tweede keer.

Ze keek glimlachend toe - zo verbeeldde ik me.

dinsdag 6 november 2012

Artikel Relevant

Bezig met een artikel voor Relevant. Prettig contact met de redactie, maar er is wel een verschil tussen mijn eerste aanzet van 2800 woorden en de standaardmaat voor zulke bijdragen in Relevant: 1400 woorden.
Bovendien bleek men volgens mijn contactpersoon 'gevoelig' inzake vermeldingen van Stichting De Einder.

En ik heb onthouden dat moeders consulent ook belangstelling toonde voor een artikel in het kwartaalbulletin van Stichting De Einder.

Vooralsnog kies ik voor het periodiek met de grootste oplage.

dinsdag 16 oktober 2012

Philips Orkest Vereniging

Start gemaakt met mijn artikel. Toevallig stuit ik daarbij op een archief van recensies over de Philips Orkest Vereniging. Heet tegenwoordig het Philips Symfonie Orkest, begrijp ik.
Ik kan me de concerten nog wel herinneren! We gingen er, onder aanvoering van vader, trouw heen, zolang we de leeftijd hadden dat dat kon. Ach, vader: hij liet zich niet kennen, vond het altijd prachtig, al die mooie klassieke werken - maar Ella Fitzgerald bleef zijn lievelingsmuziek.

woensdag 19 september 2012

Definitieve uitspraak van de Toetsingscommissie

Op 19 september, na een vraag van mij, kwam dit bericht van de arts:

Geachte familie Verschuren,

Kennelijk had ik nog niet laten weten dat ik een definitieve uitspraak van de toestings commissie heb gehad. Het handelen was conform de vereisten.
Ik had geen spijt van de steun aan jullie moeder en gezien de publicaties van andere vergelijkbare situaties, oa vorige week of 2 week gelden in de NRC van een geval van zelfdoding ben ik blij dat we deze weg gekozen hebben, voor jullie moeder , maar ook voor jullie als familie en mij zelf gezien anders justitiële complicaties.

Met vriendelijke groet,   '

Nu kan ik echt gaan nadenken over een artikel.

woensdag 8 augustus 2012

Voorlopige uitspraak van de toetsingscommissie

Vandaag bericht van de arts:

'  Begin juli heb ik een gesprek gehad met de toetsingscommissie euthanasie in Arnhem. De second opinion arts mevrouw T. had kort voor mij ook een gesprek met de commissie over haar advies.
Het was een prettig gesprek, en de door de ethicus in de commissie verwoorde conclusie was helder ondersteunend voor de keuze die ik met uw moeder heb gemaakt. Zij wilden weten hoe ik tot de beslissing was gekomen, wat de rol van de vorige zomer uitgekomen richtlijn van de KNMG was. Het feit dat het vooral een geestelijke keuze van uw moeder was, gebaseerd op het langzaam verlies van lichamelijke krachten, gecombineerd met de angst om iets te krijgen waardoor ze geen greep meer op het levenseinde zou hebben lijkt voor hen ook aanvaardbaar.
Een definitieve uitspraak zal ik nog krijgen, maar daar heb ik nu geheel geen zorgen meer over.
Hopelijk gaat het u allen goed. Uw moeder was een bijzonder mens die zeker tot het laatst haar invloed op haar eigen leven maar ook van mensen in haar omgeving gehad heeft. Ik vond haar altijd vol respect naar anderen maar een zekere dominantie was haar daarbij niet vreemd. Ik kijk met tevredenheid terug op de keuzes die wij met elkaar gemaakt hebben en de rustige wijze waarop zij is overleden heeft dat voor mij bevestigd.  '

Goed bericht! Nu kan ik nadenken over een artikel.


vrijdag 27 april 2012

Nog een bericht van de arts


' In maart ontving ik bericht van de toetsings commissie dat ze de SCEN-arts [xx] en mij vragen voor een gesprek om uitleg te geven over een aantal punten van de euthanasie, met name over het lijden van uw moeder. Zij hadden voorstellen voor data gedaan [xx] en daarom is dat gesprek pas in juli. Ik had wel verwacht dat het niet zonder meer zou passeren. Ik ga daar in juli samen met [xx] naar toe en stuur een aanvullend medisch verslag naar de commissie. Misschien dat de commissie ook scherper is n.a.v. de euthanasie bij een demente mevrouw waar een fel publiek debat over is gekomen in vakbladen en de kranten.

Ik zie natuurlijk wel een beetje op tegen het bezoek aan de commissie in Arnhem, maar vind dat ik heel goed kan uitleggen waarom ik koos voor hulp bij zelfdoding tegen over het alleen zelfmoord laten plegen van uw moeder met alle onverwachte gevolgen daarbij. Julie krijgen t.z.t. bericht van mij. '

Zie over genoemd geval o.a. de Volkskrant 9-11-2011 en Medisch Contact 9-3-2012.

vrijdag 17 februari 2012

Hoe nu verder


Hoe nu verder zonder moeder, dat blijkt me afgezien van weemoedige momenten goed af te gaan.
Ik houd het publiceren over haar levenseinde nog in portefeuille. Eerst moet haar arts langs de toetsingcommissie zijn geweest.

Op 3 februari kreeg ik bericht van de arts:

Hartelijk dank voor de aardige brief. De procedure bij de toetsingscommissie loopt erg traag. Een dag na uw brief ontving ik van de commissie bericht dat er achterstand is in het afhandelen van zaken. Officieel moet ik binnen 3 maanden uitslag hebben, dus dat bericht was zelfs te laat. Van een euthanasie uit augustus heb ik afgelopen week bericht gekregen dat het was afgehandeld en goedgekeurd.
Ik houd er rekening mee dat ik i.v.m. met de euthanasie van uw moeder misschien wel vragen kan krijgen van de commissie maar niet dat het problemen oplevert. Dank voor het aanbod voor steun als het nodig mocht zijn zal ik daar gebruik van maken. Als ik bericht heb zal ik dat ook aan u doorgeven. Ik verwacht dat dus in maart / april.  '

Waarvan akte.


As verstrooid


Op 11 februari, de laatste echt goede schaatsdag van deze winter, gooiden we moeder in zee. Althans, dat wat van haar restte, door zus Heleen meegetorst in een plastic zak van een bekende supermarktketen.

Broer en zijn lief konden er niet bij zijn: hij, de ware schaatscrack in de familie, had net de dag ervoor zijn been gebroken. Tot zijn schaatseer dient vermeld dat dit gebeurde ná een schaatstocht, niet tijdens. Klein moment van aandachttekort bij het op een plankier stappen...




Het was helder en koud in Bergen aan Zee, en de wind woei vanuit het oosten. Dat kwam goed uit, zo kwam de as tenminste in zee terecht.
Eerst een voor een een schepje:





En vervolgens in één grote zwaai: daar ga je moeder...












Nee, heel moeilijk deden we er niet over. Het zou moeder ongetwijfeld hebben bevallen, zo'n wat laconiek ritueel. We hebben even aan vader gedacht - ook in zee uitgestrooid.

Nog even met z'n allen op de foto (behalve fotograaf Martin):












We kwamen op temperatuur in een café, en hebben deze rituele terzeebestelling afgesloten met een diner in Het Huis met de Pilaren.



donderdag 12 januari 2012

Brief verstuurd

Dat concept, zie hieronder, bleef lang liggen, maar uiteindelijk heb ik begin januari de brief verstuurd.
Inmiddels plannen aan het maken voor de verstrooiing van moeders as.

Die staat nu bij mij in de werkkamer. Zus Heleen haalt hem zondag op: ze wil nog een tijdje dingen kunnen zeggen tegen moeder.