dinsdag 19 november 2013

Ietsje te veel morfine 3

Nog een reactie in de Volkskrant 19-11-2013), ook naar aanleiding van de zaak-Nico Tromp en met name naar aanleiding van het interview met de weduwe van die huisarts in Nieuwsuur d.d. 9-11-2013. René den Ouden berichtte over de dood van zijn vader, en de koppenmaker van de krant zette er boven:  'Niet de wet maar het geweten geeft doorslag bij euthanasie'.



Ook hier een arts met mededogen.

Het geweten is in het huidig tijdsgewricht een heikele zaak. Veel politici en bestuurders hebben het net zo min als veel bedrijfskapiteins en hun staf, maar sowieso kan men van mening verschillen over wat het geweten voorschrijft.
Een diepgelovige (christen of  moslim of wat dan ook) denkt daar wellicht anders over dan iemand die vooral bij zichzelf en zijn medemensen te rade gaat. Een diepgelovige heeft immers een soort wet (godsdienstig voorschrift) verinnerlijkt. Nu staat er in de Bijbel, Koran of Theravada natuurlijk niets over het toedienen van pijnstillers, dus zal menig diepgelovig dokter toch bij dominee of zichzelf te rade moeten gaan. De praktijk wijst uit dat hij (meestal, heel soms een zij) niet houdt van onzekerheid en het toedienen van een dodelijke dosis pijnstiller niet op zijn geweten wil hebben, hoe zeer de stervende ook lijdt.

René den Ouden zegt het niet, maar het geweten dat hij bedoelt is dat van de zelfstandig denkende mens.

En overigens heeft hij gelijk dat je niet alles kan vangen in wetten en voorschriften.

En dat interview met Anneke Tromp? Zien! Van geweten gesproken... Maar het zal de diepgelovige niet raken, vrees ik.

dinsdag 29 oktober 2013

Ietsje te veel morfine 2

Die zaak omtrent Nico Tromp (zie onder, d.d. 15-10-2013) deed veel stof opwaaien, zodanig dat de Inspectie openbaarde op welke gronden de arts is aangehouden. Dat ietsje te veel morfine bleek een zeer forse dosis morfine.
Ofwel, ondanks het ontbreken van een getekende wil tot levensbeëindiging gaf de arts gevolg aan de opwelling van de patiënt. Tja, strikt formeel kan dat niet.

Tekenaar Peter de Wit gaf in zijn Sigmund-strip het volgende commenaar:



Waarvan akte, met instemming.

Ook Bert Wagendorp had een memorabele reaxctie in zijn column d.d. 26-10. Hij verwees, na een samenvatting, naar het prachtige lied Sister Morphine van Marianne Faithfull, Mick Jagger en Keith Richards:

Here I lie in my hospital bed,
Tell me, Sister Morphine, when are you coming round again.
Oh, I don't think I can wait that long,
Oh, you see I'm not that strong.

The scream of the ambulance is sounding in my ears.
Tell me, Sister Morphine, how long have I been lying here ?
What am I doing in this place ?
Why does the doctor have no face ?
Oh, I can't crawl across the floor.
Can't you see, Sister Morphine, I'm just trying to score.

Well, it just goes to show things are not what they seem.
Please, Sister Morphine, turn my nightmare into dreams.
Oh, can't you see I'm fading fast
And that this shot will be my last.

Sweet Cousin Cocaine, lay your cool hands on my head.
Hey, Sister Morphine, you'd better make up my bed
For you know and I know in the morning I'll be dead,
And you can sit around and you can watch the clean white sheets stain red.

Luister naar Marianne Faithfull of Mick Jagger.

dinsdag 15 oktober 2013

Ietsje te veel morfine

Opvallend bericht in de Volkskrant 15-10-2013: 'Huisarts pleegt zelfmoord na schorsing door inspectie vanwege te hoge dosis bij palliatieve zorg', ondertitel (in grotere letters, dat wel) 'Onrust onder artsen na suïcide van collega'.
De huisarts, Nico Tromp (Tuitjenhorn), diende in augustus een 59-jarige kankerpatiënt op zijn sterfbed een dosis morfine toe. Korte tijd later overleed de man. De huisarts werd zes dagen voor zijn zelfmoord geschorst door de inspectie na een melding over zijn handelen. Die melding kwam van een collega-arts uit het AMC, wier naam kiesheidshalve niet wordt vermeld.
De avond dat huisarts Tromp bij zijn patiënt werd geroepen, had de man het erg benauwd. Volgens zijn weduwe dreigde de man te stikken en wilde hij niet verder meer.
Toen de arts binnenkwam, zei hij volgens de weduwe: 'Man, man, wat ben jij er slecht aan toe, hier moeten we snel wat aan doen.' Daarna meldde hij dat hij iets ging halen.
De familie van de man is tevreden. 'Hij heeft hem geholpen', zei de weduwe tegen RTV Noord-Holland. 'We zijn blij dat het zo is gegaan. Mijn man kon niet meer, hij was op. Ik vind dat dokter Tromp het goed gedaan heeft.'

Maar die verklikker, want zo kunnen we haar wel noemen, dacht er anders over, en de haar begeleidende artsen ook. Ze deden aangifste bij de Inspectie.
Na de melding kwam de inspectie in actie en schakelde het openbaar ministerie in. Daarop vielen meerdere rechercheurs tegen middernacht bij de arts binnen. De man werd urenlang verhoord, in aanwezigheid van de inspectie. Ook de weduwe van de patiënt werd drie dagen na de begrafenis van haar man urenlang gehoord door de politie.
De inspectie stelde de huisarts op 2 oktober op non-actief. Volgens de dienst had hij 'onzorgvuldig gehandeld en richtlijnen genegeerd'. 'De inspectie heeft geen vertrouwen in verantwoorde zorgverlening door huisarts Tromp', aldus het bevel op de site.

Na de inval van de politie raakte de huisarts kennelijk zeer in de war. Zes dagen na de schorsing pleegde hij zelfmoord. Tromp stond bekend als een arts die hart had voor zijn patiënten. Zijn praktijk werd bedolven onder de bloemen.

Onder artsen in Nederland ontstond commotie. 'Veel huisartsen vragen zich inmiddels af of ze nu ook zomaar de politie aan de deur kunnen krijgen als ze aan palliatieve zorg doen', zei Hans Gimbel, voorzitter van de huisartsengroep in Heerhugowaard. 'Deze huisarts is als een crimineel behandeld.'
Huisartsen vragen zich nu massaal af hoeveel morfine ze mogen spuiten bij deze patiënten, stelde hij. 'Wat mag nog wel, en wat mag niet? Als je zelf voor zo'n patiënt staat, en iemand lijdt, dan moet je iets doen. Maar niet elke patiënt past precies in de protocollen. Dit geeft grote onzekerheid, zolang de inspectie niet zegt wat er is gebeurd.'
Ook hoofd huisartsopleiding van de VUmc, Nettie Blankenstein, zag grote beroering onder artsen. 'Aan een stikkende patiënt morfine toedienen, is verantwoord medisch handelen. Of het volgens de regels was, dat is nog de vraag. Maar dat hier zo agressief op wordt gereageerd, alsof je een misdadiger bent, dat is erg bedreigend.'

Gelijk hebben ze. Nico Tromp is vermoedelijk het slachtoffer geworden van miereneukende zwartkousen en botte politiemensen.

donderdag 29 augustus 2013

NVVE 40 jaar

De op dit blog verdwaalde gast wijs ik graag op Relevant 2013-4, gewijd aan veertig jaar NVVE. Mooie portretten, brieven, interviews, heel goed beeld van veertig jaar inspanning voor het recht om op een zelfgekozen tijdstip het leven te laten.
Relevant is het tijdschrift van de NVVE.



Mijn moeder, zeer langdurig lid, zou tevreden zijn geweest, denk ik. Ook al zocht ze toen puntje bij paaltje kwam hulp bij Stichting De Einder.

maandag 24 juni 2013

Lies wil weg

Een opvallend artikel in Vrij Nederland 15-0-2013, onder de kop '"Sterven is een mensenrecht", met 'Vrijwillig levenseinde' als hoedje.
Intro: 'Lies Middendorp (85) weet het zeker: ze wil geen 86 worden. "Je bent of te vroeg of te laat. Tja, dan ben ik liever te vroeg.'
Een kordaat type, weet wat ze wil. of liever: wist, want uit de laatste regels van het artikel (door Eefje Blankevoort) blijkt dat ze inmiddels is overleden. Ja, door eigen toedoen, precies zoals gepland.
'Mijn leven is klaar. Natuurlijk vind ik het leuk als de poes kopjes komt geven. Maar er komt niets meer bij, het wordt alleen maar minder.' Die laatste zin zou een echo van mijn moeder kunnen zijn.

Het artikel is deel van een 'fotojournalistiek project van Eefje Blankevoort en Wouter Jansen over het zelfgekozen levenseinde. Wilt u ook uw verhaal vertellen? Neem dan contact op via laatstewil@dood.nu.

Dat heb ik gedaan en aan de statistieken van dit blog te zien had dat effect.

maandag 3 juni 2013

Verdwenen maar niet vergeten

Boven, in de vensterbank van mijn schrijfkamer, staat een portret van mijn vader. Beneden, in de huiskamer, een van mijn moeder, over wie dit blog ging. Ging, want het is voorbij.
Ze zijn er nog, maar niet in levenden lijve, of life, zoals jongeren misschien eerder zullen zeggen.
Ze zijn op dezelfde plek waar andere doden zich bevinden, in mijn hoofd (herinneringen) en op afbeeldingen. Wie van de twee ik het vaakst zie, hangt af van wat ik doe.

Veel bekeken is dit blog niet. Het heeft vandaag een 'pageview'-geschiedenis van welgeteld 402. Ik begon 30 april 2010, 8 januari 2013 plaatste ik het bericht over het artikel in Relevant.
Maar ik laat het staan. Er zijn zoveel vragen rond het levenseinde, dat nog jaren na nu mijn moeder kan dienen als voorgangster en voorbeeld.

dinsdag 8 januari 2013

Artikel verschenen

Vandaag bij de post: Relevant januari 2013. Een jubileumnummer over 40 jaar NVVE, met een Grote Euthanasie Quiz. En mijn artikel, in de overeengekomen versie. In de inhoudsopgave heet ik abusievelijk Hans, bij het artikel staat mijn echte voornaam.
Mooie kop: 'Ik ben moe, ik wil niet meer'. Daarboven: 'De zelfgekozen dood van Nel Verschuren-Klomp'. Gelukkig geen fouten hier. Goed gekozen illustraties.
Wie de eerste versie wil lezen, zie pagina 'Ik ben moe, ik wil niet meer'.