Hoe nu verder

Hoe nu verder zonder moeder, dat blijkt me afgezien van weemoedige momenten goed af te gaan.
Ik houd het publiceren over haar levenseinde nog in portefeuille. Eerst moet haar arts langs de toetsingcommissie zijn geweest.

Op 3 februari kreeg ik bericht van de arts:

' Hartelijk dank voor de aardige brief. De procedure bij de toetsingscommissie loopt erg traag. Een dag na uw brief ontving ik van de commissie bericht dat er achterstand is in het afhandelen van zaken. Officieel moet ik binnen 3 maanden uitslag hebben, dus dat bericht was zelfs te laat. Van een euthanasie uit augustus heb ik afgelopen week bericht gekregen dat het was afgehandeld en goedgekeurd.
Ik houd er rekening mee dat ik i.v.m. met de euthanasie van uw moeder misschien wel vragen kan krijgen van de commissie maar niet dat het problemen oplevert. Dank voor het aanbod voor steun als het nodig mocht zijn zal ik daar gebruik van maken. Als ik bericht heb zal ik dat ook aan u doorgeven. Ik verwacht dat dus in maart / april.  '

Waarvan akte.

As verstrooid

Op 11 februari, de laatste echt goede schaatsdag van deze winter, gooiden we moeder in zee. Althans, dat wat van haar restte, door zus Heleen meegetorst in een plastic zak van een bekende supermarktketen.

Broer en zijn lief konden er niet bij zijn: hij, de ware schaatscrack in de familie, had net de dag ervoor zijn been gebroken. Tot zijn schaatseer dient vermeld dat dit gebeurde ná een schaatstocht, niet tijdens. Klein moment van aandachttekort bij het op een plankier stappen...




Het was helder en koud in Bergen aan Zee, en de wind woei vanuit het oosten. Dat kwam goed uit, zo kwam de as tenminste in zee terecht.
Eerst een voor een een schepje:

En vervolgens in één grote zwaai: daar ga je moeder...

Nee, heel moeilijk deden we er niet over. Het zou moeder ongetwijfeld hebben bevallen, zo'n wat laconiek ritueel. We hebben even aan vader gedacht - ook in zee uitgestrooid.

Nog even met z'n allen op de foto (behalve fotograaf Martin):

We kwamen op temperatuur in een café, en hebben deze rituele terzeebestelling afgesloten met een diner in Het Huis met de Pilaren.