Op 11 februari, de laatste echt goede schaatsdag van deze winter, gooiden we moeder in zee. Althans, dat wat van haar restte, door zus Heleen meegetorst in een plastic zak van een bekende supermarktketen.
Broer en zijn lief konden er niet bij zijn: hij, de ware schaatscrack in de familie, had net de dag ervoor zijn been gebroken. Tot zijn schaatseer dient vermeld dat dit gebeurde ná een schaatstocht, niet tijdens. Klein moment van aandachttekort bij het op een plankier stappen...
Het was helder en koud in Bergen aan Zee, en de wind woei vanuit het oosten. Dat kwam goed uit, zo kwam de as tenminste in zee terecht.
Eerst een voor een een schepje:
En vervolgens in één grote zwaai: daar ga je moeder...
Nee, heel moeilijk deden we er niet over. Het zou moeder ongetwijfeld hebben bevallen, zo'n wat laconiek ritueel. We hebben even aan vader gedacht - ook in zee uitgestrooid.
Nog even met z'n allen op de foto (behalve fotograaf Martin):
We kwamen op temperatuur in een café, en hebben deze rituele terzeebestelling afgesloten met een diner in Het Huis met de Pilaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten